I.a mixing in due proportion, a proper measure, disposition, or constitution; a measure, mean, moderation; temperament, temperature (mostly post-Aug.; cf. on the other hand, temperatio): inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarunt, * Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.: “tanto temperamento inter plebem senatumque egit, ut, etc.,” Just. 2, 7, 5; 44, 4, 3: “egregium principatus temperamentum, si demptis utriusque vitiis solae virtutes miscerentur,” Tac. H. 2, 5: “fortitudinis,” id. ib. 1, 83: “senatus Caesar orationem habuit meditato temperamento,” with studied moderation, strictness, id. A. 3, 12: “quod temperamentum omnes in illo subito pietatis calore servavimus,” Plin. Pan. 3, 1: “opus est inter has tam diversas inaequalitates magno temperamento,” Col. 3, 12, 3 sq. eruca jungitur lactucae fere in cibis, ut nimio frigori par fervor immixtus temperamentum aequet, Plin. 19, 8, 44, § 155 eadem est materia, sed distat temperamento, proportion, combination, id. 9, 36, 61, § 130, 12, 25, 54, § 115 caeli, temperateness, Just. 2, 1, 10: “linistis absque temperamento,” without having tempered the mortar, Vulg. Ezech. 13, 14; 22, 28.
tempĕrāmentum , i, n. id.,