I. Pass., that may be borne, bearable, supportable, endurable, passable, tolerable (class.): “amicitiae si tolerabiles erunt, ferendae sunt,” Cic. Lael. 21, 78: “tolerabilis conditio servitutis,” id. Cat. 4, 8, 16: “genus rei publicae,” id. Rep. 1, 26, 42: “fenus,” id. Att. 6, 1, 16: “hoc utcumque tolerabile: gravius illud quod, etc.,” Plin. Ep. 5, 5, 2: “regi tolerabili, aut, si vultis, etiam amabili,” Cic. Rep. 1, 28, 44; cf. “orator,” id. Brut. 48, 178: “oratores,” id. de Or. 1, 2, 8: “Minucius jam ante vix tolerabilis,” Liv. 22, 27, 1: “non tolerabile numen,” Verg. A. 5, 768: “habitus,” Val. Max. 4, 1, 1.—Comp.: “senectus,” Cic. Sen. 3, 8: “tolerabilius est sic dicere, etc.,” id. de Or. 1, 50, 218.—Sup.: “sententia,” Dig. 28, 5, 18. —
II. Act., that can easily bear or endure, enduring, sustaining, supporting (rare; not in Cic.; “but cf. tolerabiliter, 2.): homo,” Ter. Heaut. 1, 2, 31: “quas (oves) ille tempore auctumni ratus adhuc esse tolerabiles,” i. e. able to support the winter, Col. 7, 3, 14.—Adv.: tŏlĕrābĭ-lĭter .
1. Bearably, passably, tolerably: “facere aliquid,” Col. 11, 2, 85: “dicere,” id. 2, 2, 3: “dare veratrum,” Cels. 2, 13.—
2. For toleranter, patiently: “etenim si dolores eosdem tolerabilius patiuntur,” Cic. Fin. 3, 13, 42; so, “tolerabilius ferre igniculum desiderii,” id. Fam. 15, 20, 2.