I. To thrust or pierce through, to transpierce, transfix a thing or a person (class.; “syn. traicio): sagittā Cupido cor meum transfixit,” Plaut. Pers. 1, 1, 25: “evelli jussit eam, quā erat transfixus, hastam,” Cic. Fin. 2, 30, 97: “transfixi pilis,” Caes. B. G. 7, 62: “Q. Fabium gladio per pectus transfigit,” Liv. 2, 46, 4: “stricto gladio simul verbis increpans transfigit puellam,” id. 1, 26, 3: “contrario ictu per parmam transfixus,” id. 2, 6, 9: “latus,” id. 5, 36, 7: “corpus,” id. 21, 8, 11: “transfigitur scutum Pulfioni,” Caes. B. G. 5, 44: “scuta uno ictu pilorum,” id. ib. 1, 25: “unguibus anguem, Cic. poët. Div. 1, 47, 106: transfixo pectore,” Verg. A. 1, 44.—In a Greek construction: “qui hastis corpus transfigi solent,” Plaut. Most. 2, 1, 11; so, “sonipes transfixus pectora ferro,” Luc. 7, 528.—
trans-fīgo , xi, xum, 3, v. a.