I.to carry, conduct, or convey across or over; to transport (syn.: transporto, transmitto).
I. Lit.
A. In gen.: “quid militum transvexisset,” Caes. B. C. 3, 29: “exercitum in Britanniam,” Suet. Caes. 58; cf.: “copias ponte,” Plin. 4, 12, 24, § 76: “ut jam Hispanos omnes inflati transvexerint utres,” Liv. 21, 47, 5: “Dardanium agmen (pons),” Sil. 4, 489: “agmina classe,” id. 4, 494: “corpus defuncti per vicos,” Dig. 47, 13, 3; Sen. Herc. Oet. 1964: “navem Argo umeris transvectam Alpes,” Plin. 3, 18, 22, § 128. —
b. Mid.: transvehor, to go, come, pass, travel, ride, or sail across or over: “caerula cursu, Cic. poët. Fin. 5, 18, 49: Medi, Persae ... navibus in Africam transvecti,” Sall. J. 18, 4: “legiones ex Siciliā in Africam transvectae,” id. ib. 28, 6: “cum duabus quinqueremibus Corcyram transvectus,” Liv. 32, 16, 2: “vada Tartari,” Sen. Herc. Fur. 889: “transvectae (sc. equo) a fronte pugnantium alae,” Tac. Agr. 37; cf.: “ludicro Circensium Britannicus et Nero transvecti sunt,” id. A. 12, 41: “transvehitur Tuscos,” flies past, Claud. Laud. Stil. 2, 272.—
B. In partic.
1. To carry, bear, lead, or conduct along in triumph: “signa tabulasque,” Flor. 2, 12: “arma spoliaque multa Gallica carpentis transvecta,” Liv. 39, 7, 2.—
2. Of the Roman knights, to ride past before the censor for review (syn. traduco), Liv. 9, 46, 15; Suet. Aug. 38; Dig. 2, 4, 2, § 4; Val. Max. 2, 2, 8.—
II. Trop., of time, to pass by, elapse (Tacitean): “abiit jam et transvectum est tempus, quo, etc.,” Tac. H. 2, 76: “transvecta aestas,” id. Agr. 18.