I.a shaking, quaking, quivering, trembling, tremor.
I. Lit.
A. In gen. (class.; cf. trepidatio); “terrorem pallor et tremor consequitur,” Cic. Tusc. 4, 8, 19; cf id. Ac. 2, 15, 48: “quo tremore et pallore dixit!” id. Fl. 4, 10: “omnia corusca prae tremore fabulor,” Plaut. Rud. 2, 6, 42: “gelidusque per ima cucurrit Ossa tremor,” Verg. A. 2, 121: “subitus tremor occupat artus,” id. ib. 7, 446; “Ov M. 3, 40: donec manibus tremor incidat unctis,” Hor. Ep. 1, 16, 23: “tota tremor pertemptet equorum Corpora, Verg G 3, 250: errat per artus,” Sen. Herc Oet. 706. — Plur., Plin. 24, 7, 24, § 40.—Personified: “Frigus iners illic habitant Pallorque Tremorque,” Ov. M. 8, 790.—
B. In partic., an earthquake: “tremor terras graviter pertentat,” Lucr. 6, 287; 6, 577; Claud. ap. Eutr. 2, 27.—In plur., Lucr. 6, 547; Ov. M. 6, 699; 15, 271; 15, 798; Luc. 7, 414; cf. Sen. Q. N. 6, 21, 3; Plin. 36, 10, 15, § 73.—
II. Transf., act., like terror, of that which causes trembling, fear, etc., a dread, terror (very rare): “(Cacus) silvarum tremor,” Mart. 5, 65, 5; cf. id. 5, 24, 4: “ponti,” Petr. 123.