I.the office or dignity of a triumvir, the triumvirate: triumviratus (coloniae deducendae), * Cic. Brut. 31, 117; cf.: “tribunatu ante gesto triumviratibusque,” Liv. 9, 46, 3: “ne triumviratu suo (reipublicae constituendae) nimis superbiat Antonius,” Plin. 9, 35, 59, § 122: “nullo more triumviratus invaditur,” Flor. 4, 6, 3: “reipublicae constituendae,” Suet. Aug. 27: “senatūs legendi,” id. ib. 37.
trĭumvĭrātus , ūs, m. id.,