previous next
trĭumvĭrātus , ūs, m. id.,
I.the office or dignity of a triumvir, the triumvirate: triumviratus (coloniae deducendae), * Cic. Brut. 31, 117; cf.: “tribunatu ante gesto triumviratibusque,Liv. 9, 46, 3: “ne triumviratu suo (reipublicae constituendae) nimis superbiat Antonius,Plin. 9, 35, 59, § 122: “nullo more triumviratus invaditur,Flor. 4, 6, 3: “reipublicae constituendae,Suet. Aug. 27: “senatūs legendi,id. ib. 37.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Suetonius, Divus Augustus, 27
    • Livy, The History of Rome, Book 9, 46
    • Cicero, Brutus, 31.117
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: