I.swollen, swelling, rising high, protuberant, tumid (class.).
I. Lit.: “membrum tumidum ac turgidum,” Cic. Tusc. 3, 9, 19: “serpens inflato collo, tumidis cervicibus,” id. Vatin. 2, 4: “Python,” Ov. M. 1, 460: “Echidnae,” id. ib. 10, 313: “venter,” id. Am. 2, 14, 15: “papillae,” id. R. Am. 338: “virginitas,” i. e. with swelling breasts, Stat. Th. 2, 204: “mare,” Verg. A. 8, 671: “aequor,” id. ib. 3, 157; Ov. M. 14, 544: “fluctus,” id. ib. 11, 480: “Nilus,” Hor. C. 3, 3, 48: “vela,” id. Ep. 2, 2, 201: “montes,” Ov. Am. 2, 16, 51: “terrae Germaniae,” Tac. A. 2, 23 Ritter; cf. “Nipperd. ad loc. (Halm, umidis): crudi tumidique lavemur,” i. e. swollen, stuffed with food, Hor. Ep. 1, 6, 61.—Comp.: “oculi,” Cels. 2, 6: “humus,” Col. 4, 1, 3.—
II. Trop.
A. Swollen or swelling with passionate excitement; excited, incensed, enraged, exasperated; puffed up, elated, haughty, arrogant; restless, violent, ready to break out (mostly poet.; not in Cic.); “with anger: tumida ex irā tum corda residunt,” Verg. A. 6, 407: “ōs,” Hor. A. P. 94: “es tumidus genitoris imagine falsi,” Ov. M. 1, 754.—With pride, Ov. M. 8, 396; 8, 495; Hor. S. 1, 7, 7: “sermo,” id. ib. 2, 5, 98: “minae,” id. C. 4, 3, 8: “cum tumidum est cor,” i. e. swells with ambition, Hor. S. 2, 3, 213: “tumidi minantur,” swelling with rage, Stat. Achill. 1, 155: “ingenia genti tumida,” Just. 41, 3, 7: “tumidae gentium inflataeque cervices,” Flor. 4, 12, 2: “quem tumidum ac sui jactantem et ambitiosum institorem eloquentiae videat,” Quint. 11, 1, 50.—Sup.: “(Alexander) tumidissimum animal,” most arrogant, Sen. Ben. 2, 16, 2: “Eridani tumidissimus accola Celtae,” most seditious, Sil. 11, 25.—
B. Of style, etc.
1. Of the orator himself, bombastic, pompous: “fiunt pro grandibus tumidi,” Quint. 10, 2, 16: “quem (Ciceronem) et suorum homines temporum incessere audebant ut tumidiorem, ut Asianum et redundantem,” id. 12, 10, 12.—
2. Of speech, inflated, turgid, tumid, bombastic: “non negaverim et totam Asiae regionem inaniora parere ingenia et nostrorum tumidiorem sermonem esse,” Liv. 45, 23, 16: “quod alibi magnificum, tumidum alibi,” Quint. 8, 3, 18: “visus es mihi in scriptis meis annotasse quaedam ut tumida, quae ego sublimia arbitrabar,” Plin. Ep. 9, 26, 5; 7, 12, 4; Quint. 8, 3, 13; 8, 3, 56; 2, 5, 10: “sufflati atque tumidi,” Gell. 7, 14, 5.— Comp.: “tumidior sermo,” Liv. 45, 23, 16: “ut tibi tumidius videretur, quod est sonantius et elatius,” Plin. Ep. 7, 12, 4: “fuisset tumidius, si, etc.,” Quint. 11, 1, 28.—
III. Act., puffing up, causing to swell: “tumidoque inflatur carbasus Austro,” Verg. A. 3, 357 Forbig. ad loc.: “nec tumidos causabitur Euros,” Ov. Am. 1, 9, 13.—Trop.: “Qui nunc in tumidum jactando venit honorem,” Prop. 2, 24, 31 (3, 16, 15) Paley ad loc.—Hence, adv.: tŭmĭdē (acc. to II. A.), haughtily, pompously: “tumidissime dixit Murrhedius,” Sen. Contr. 4, 25 fin.