I.a troubler, disquieter, disturber (not ante-Aug.): “turbatores vulgi erant tribuni plebis,” Liv. 4, 48, 1; so, “vulgi,” id. 4, 2, 7: “plebis (Gracchi et Saturnini),” Tac. A. 3, 27: “Germaniae (Arminius),” id. ib. 1, 55; cf. id. ib. 1, 30: “otii,” Sen. Contr. 3, 17 fin.—Plur.: “turbatores belli,” stirrers up of war, Liv. 2, 16, 4.
turbātor , ōris, m. id.,