previous next
ulcus (hulc- ), ĕris, n. ἕλκος,
I.a sore, ulcer.
I. Lit., Cels. 5, 9; 5, 14; 5, 26, n. 31; 5, 28, n. 6 al.; Plin. 23, 6, 60, § 112; 23, 9, 81, § 161; 22, 23, 49, § 103; Lucr. 6, 1148; 6, 1166; Verg. G. 3, 454; Hor. Ep. 1, 16, 24; Pers. 3, 113 al.—Prov.: “ulcus tangere,to touch a sore spot, touch on a delicate subject, Ter. Phorm. 4, 4, 9.—
B. Transf., of trees, an excrescence, Plin. 17, 24, 37, § 227: “montium hulcera,” i. e. marble quarries, id. 36, 15, 24, § 125.—
II. Trop.: ulcus (i. e. amor) enim vivescit et inveterascit alendo, Lucr. 4, 1068: quicquid horum attigeris, ulcus est, it will prove a sore place, i. e. will turn out absurd, Cic. N. D. 1, 37, 104: “si tu in hoc ulcere tamquam inguen exsisteres,id. Dom. 5, 12.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, On his House, 5.12
    • Vergil, Georgics, 3.454
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.1068
    • Lucretius, De Rerum Natura, 6.1148
    • Lucretius, De Rerum Natura, 6.1166
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.37
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 5.14
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 5.26
    • A. Cornelius Celsus, De Medicina, 5.9
    • Persius, Saturae, 3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: