I.gen. ullīus; dat. ulli (gen. sing. ulli, Plaut. Truc. 2, 2, 38), adj. dim. [for unulus, dim. of unus], any, any one (usu. in neg. sentences; corresp. with aliquis in affirmations).
I. In negative declarations (so most usually): “neque praeter te in Alide ullus servus istoc nomine est,” Plaut. Capt. 3, 4, 58: “nec vobis auctor ullus est nec vosmet estis ulli,” id. Curc. 4, 2, 12: “nec ulla deformior species est civitatis quam illa, etc.,” Cic. Rep. 1, 34, 51: “nullum, inquam, horum (signorum) reliquit, neque aliud ullum tamen, praeter unum pervetus ligneum,” Cic. Verr. 2, 4, 3, § 7: “nullā aliā in civitate ... ullum domicilium libertas habet,” id. Rep. 1, 31, 47: “Cluentii nummus nullus judici datus ullo vestigio reperietur,” id. Clu. 36, 102: “omnino nemo ullius rei fuit emptor, cui, etc.,” id. Phil. 2, 38, 97; cf.: “neminem quidem adeo infatuare potuit, ut ei nummum ullum crederet,” id. Fl. 20, 47: “non possum equidem dicere, me ullā in cogitatione, etc.,” id. Rep. 1, 22, 35: “neve ipse navem ullam praeter duos lembos haberet,” Liv. 34, 35, 5.—After sine: “ut plane sine ullo domino sint,” Cic. Rep. 1, 43, 67: “aditus sine ullā facultate navium,” Cic. Verr. 2, 5, 3, § 6: “sine ullo maleficio iter per provinciam facere,” Caes. B. G. 1, 7; Cic. Off. 2, 11, 40: “negant sapientem suscepturum ullam rei publicae partem,” id. Rep. 1, 6, 10: “communis lex naturae, quae vetat ullam rem esse cujusquam, nisi ejus, etc.,” id. ib. 1, 17, 27.— “Esp., haud ullus, non ullus, emphat. for nullus: di sciunt, culpam meam istanc non esse ullam,” Plaut. Merc. 3, 4, 41: “deinceps explicatur differentia rerum, quam si non ullam esse diceremus, etc.,” Cic. Fin. 3, 15, 50; id. Brut. 90, 112; cf.: non ullam rem aliam extimescens, quam, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 2: “non ille honorem a pueritiā ... non ullum existimationis bonae fructum umquam cogitarat,” Cic. Clu. 13, 39; id. Rosc. Am. 44, 128: “virus haud ullum magis noxium est,” Curt. 9, 1, 12.—
2. Subst., any one, anybody, etc. (rare but class.): Tr. Quasi non sit intus (erus)! Am. Neque pol est, neque ullus quidem huc venit, Plaut. Rud. 2, 3, 10: nec ulli verbo male dicat, id. As. 4, 1, 55: “numquam ulli supplicabo,” id. Rud. 5, 2, 49: “negat se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam dare,” Caes. B. G. 1, 8: “nec prohibente ullo,” Liv. 5, 40, 4: “ne quam societatem cum ullo Cretensium aut quodam alio institueret,” id. 34, 35, 9: “reor non ullis, si vita longior daretur, posset esse jucundior,” Cic. Tusc. 1, 39, 94: “nec ullis aut gloria major aut augustior honor,” Tac. Or. 12.—
B. In questions implying a negation (rare but class.): “est ergo ulla res tanti, aut commodum ullum tam expetendum, ut viri boni nomen amittas?” Cic. Off. 3, 20, 82: “an deus est ullus suavis Suaviatio?” Plaut. Bacch. 1, 2, 12: “cui nescio an ulla pars operis hujus sit magis elaborata,” Quint. 9, 4, 1.—
C. In hypothetical clauses: “hunc si ullus deus amaret,” Plaut. Bacch. 4, 7, 20: “si ullo pacto ille huc conciliari potest,” id. Capt. 1, 2, 28; cf.: “si posset ullo modo impetrari ut abiret,” id. Mil. 4, 5, 8: “si ullo modo est ut possit,” Ter. Hec. 4, 4, 102: “atqui si tempus est ullum jure hominis necandi, quae multa sunt, etc.,” Cic. Mil. 4, 9: “si ulla mea apud te commendatio valuit,” id. Fam. 13, 40: “filio meo, si erit ulla res publica, satis, etc.,” id. ib. 2, 16, 5: “si ullam partem libertatis tenebo,” id. Q. Fr. 3, 1, 5, § 15: “si vero non ulla tibi facta est injuria, sine scelere eum accusare non potes,” id. Div. in Caecil. 18, 60.—
II. In affirmative clauses (very rare; “perh. not in Cic.): ita fustibus sum mollior miser magis, quam ullus cinaedus,” Plaut. Aul. 3, 2, 8; cf. id. Rud. 3, 4, 49: “ultra quam ullus spiritus durare possit,” Quint. 8, 2, 17: “dum amnes ulli rumpuntur fontibus,” Verg. G. 3, 428: “nam scelus intra se tacitum qui cogitat ullum, Facti crimen habet,” Juv. 13, 209.
