I. Prop., moist, humid, damp, dank, wet (freq. and class.): “simplex est natura animantis, ut vel terrena sit vel ignea vel animalis vel umida,” Cic. N. D. 3, 14, 34; cf.: “terrena et umida,” id. Tusc. 1, 17, 40: “tellus,” Lucr. 2, 873; so, “terra,” id. 6, 1100: “ignem ex lignis viridibus atque umidis facere,” Cic. Verr. 2, 1, 16, § 45; cf.: “(naves) factae subito ex umidā materiā,” Caes. B. C. 1, 58: “saxa,” Lucr. 5, 948 sq.: “linguaï templa,” id. 4, 622: “lumina,” Ov. M. 9, 536: “creta,” Hor. Epod. 12, 10: “quanto umidius est solum,” Col. 4, 19, 2: “ager uliginosus umidissimus,” Varr. L. L. 5, 5, 9, § 44: “umidissimum cerebrum,” Plin. 11, 37, 49, § 133: subices, Enn. ap. Gell. 4, 17, 14: “nox,” Verg. A. 2, 8: “dies,” Quint. 11, 3, 27: “nulla dies adeo est australibus umida nimbis,” Ov. P. 4, 4, 1: “solstitia,” Verg. G. 1, 100: “regna,” i. e. of the river, id. ib. 4, 363: caedunt securibus umida vina, i. e. formerly liquid (now frozen), id. ib. 3, 364 Heyn.: “caligo, quam circa umidi effuderant montes,” Curt. 4, 12, 20: “maria,” Verg. A. 5, 594: “mella,” id. ib. 4, 486: “umidiora et aquosa,” App. Dogm. Plat. 1, p. 9.—As subst.: ūmĭdum , i, n. (sc. solum), a moist, wet, or damp place: “castra in umido locare,” Curt. 8, 4, 13: “pontes et aggeres umido paludum imponere,” Tac. A. 1, 61: “herba in umidis nascens,” Plin. 24, 11, 63, § 104: “Sirius alto Defluit ab caelo mersumque per umida quaerit,” i. e. the ocean, Avien. Arat. 755; cf. Cels. praef. 1.—
II. Fig., watery, weak: “verba,” Gell. 1, 15, 1.