I.strolling about, rambling, roving, roaming, wandering, unfixed, unsettled, vagrant (freq. and class.; syn. errabundus).
I. Lit.: “cum vagus et exsul erraret,” Cic. Clu. 62, 175: “itaque vagus esse cogitabam,” id. Att. 7, 11, 5: “dum existimabam vagos nos fore,” id. ib. 7, 26, 3: “Gaetuli vagi, palantes,” Sall. J. 18, 2; cf. id. ib. 19, 5: “multitudo dispersa atque vaga,” Cic. Rep. 1, 25, 40 (from Aug. Ep. 138, 10): “quae circum vicinos vaga es,” Plaut. Mil. 2, 5, 14: “navita,” Tib. 1, 3, 39: “mercator,” Hor. A. P. 117: “Hercules,” id. C. 3, 3, 9: “scurra,” id. Ep. 1, 15, 28: “tibicen,” id. A. P. 215: “pecus,” id. C. 3, 13, 12: “aves,” id. ib. 4, 4, 2: “cornix,” id. ib. 3, 27, 16: “pisces,” id. S. 2, 4, 77: “vagi per silvas ritu ferarum,” Quint. 8, 3, 81; cf. “also: saepe vagos extra limina ferte pedes,” Ov. A. A. 3, 418: “refringit virgulta pede vago,” Cat. 63, 84: “ne bestiae quidem ... facile patiuntur sese contineri motusque solutos et vagos a naturā sibi tributos requirunt,” unrestrained, Cic. Fin. 5, 20, 56: “peregrinationes,” Sen. Tranq. 2, 13: “errores,” Ov. M. 4, 502: “gressus,” Mart. 2, 57, 1.—Of inanim. things: “quae (sidera) autem vaga et mutabili erratione labuntur,” Cic. Univ. 10; cf.: “quae (stellae) errantes et quasi vagae nominarentur,” id. Rep. 1, 14, 22: “Aurorā exoriente vagi sub limina Solis,” Cat. 64, 271: “luna,” Hor. S. 1, 8, 21: “aequora,” Tib. 2, 6, 3: “flumina,” Hor. C. 1, 34, 9: “Tiberis,” id. ib. 1, 2, 18: “venti,” id. ib. 3, 29, 24: “fulmina,” Ov. M. 1, 596: “flamma,” Hor. S. 1, 5, 73: “crines,” Ov. M. 2, 673: “harena,” flying, light, Hor. C. 1, 28, 23: “domus (Scytharum),” id. ib. 3, 24, 10: “lumina noctis,” Stat. Th. 3, 63: “febres,” sporadic, Cels. 3, 5: “fel toto corpore,” diffusing itself, Plin. 11, 37, 75, § 193.—
II. Trop., wandering, wavering, unsteady, inconstant, doubtful, uncertain, vague: “(in oratione) solutum quiddam sit nec vagum tamen,” capricious, Cic. Or. 23, 77: “genus orationum,” id. Brut. 31, 119; cf.: “pars quaestionum vaga et libera et late patens,” indefinite, vague, id. de Or. 2, 16, 67: “nomen Ambrosiae et circa alias herbas fluctuatum,” Plin. 27, 4, 11, § 28: “de dis immortalibus habere non errantem et vagam, sed stabilem certamque sententiam,” Cic. N. D. 2, 1, 2: “vaga volubilisque fortuna,” id. Mil. 26, 69: vaga popularisque supplicatio, irregular, i. e. celebrated as men chanced to meet, without legal appointment, Liv. 3, 63, 5: “incertum diu et quasi vagum imperium,” Suet. Vesp. 1: “vagus adhuc Domitius,” i. e. vacillating between the parties, Vell. 2, 76, 2: “puellae,” inconstant in love, Prop. 1, 5, 7: “vagae moderator juventae,” flighty, giddy, Mart. 2, 90, 1; Stat. S. 4, 6, 2: “concubitu prohibere vago,” i. e. promiscuous, Hor. A. P. 398; so Col. 12, 1, 2; Mart. 6, 21, 6.—Poet., with gen.: “vagus animi,” wandering in mind, Cat. 63, 4.—adv.: văgē , here and there, far and wide, dispersedly: “vage effusi per agros palatique, etc.,” Liv. 26, 39, 22: “res sparsae et vage disjectae,” Auct. Her. 4, 2, 3: “dispergere,” id. ib. 4, 31, 42: “dicere,” Sen. Q. N. 2, 48, 2.