I.a stake, pale.
I. In gen. (rare).
a. For supporting vines, Verg. G. 1, 264; 2, 25.—
b. A pole set with teeth and fastened to a cart, pushed forwards by oxen placed behind; “used by the Gauls for cutting grain,” Plin. 18, 30, 72, § 296 (in Pall. 7, 2, called vehiculum).—
II. Esp., in milit. lang., a stake, palisade, used for intrenchment (freq. and class.): qui labor, quantus agminis; “ferre plus dimidiati mensis cibaria ... ferre vallum, etc.,” Cic. Tusc. 2, 16, 37: “Scipio Africanus militem cottidie in opere habuit et triginta dierum frumentum, ad septenos vallos ferre cogebat,” Liv. Epit. 57: virgulta vallo caedendo, id. 25, 36, 5: “vallum cae dere et parare jubet,” id. 33, 5, 4: “vallum secum ferente milite,” id. 33, 6, 1: “quo qui intraverant, se ipsi acutissimis vallis induebant: hos cippos appellabant,” Caes. B. G. 7, 73.—
B. Transf.
1. Collect. for vallum, a rampart set with palisades, Caes. B. C. 3, 63; Auct. B. Alex. 2, 3; Tib. 1, 10, 9.—
2. In gen., a point, spike: “pectinis,” a tooth, Ov. Am. 1, 14, 15.