I.of or belonging to selling, to be sold, for sale, purchasable.
I. Lit.
A. In gen.: “aedes,” Plaut. Most. 3, 2, 67: “aedis venalis hasce inscribit litteris,” id. Trin. 1, 2, 131: “horti,” Cic. Off. 3, 14, 58: “venales ac proscriptae possessiones,” id. Agr. 3, 4, 15: “cibus uno asse,” Plin. 19, 4, 19, § 54: “ut ne opera quidem pistoria proponi venalia sinerent,” Suet. Tib. 34: “essedum,” id. Claud. 16: “cibumque coctum venalem proponi vetuit,” Val. Max. 2, 7, 2: “vox,” i. e. of a public crier, Cic. Quint. 3, 13: “otium non gemmis venale,” Hor. C. 2, 16, 7: “postremo dixisse (Jugurtham), Urbem venalem et mature perituram, si emptorem invenerit,” Sall. J. 35, 10: “ubi non sit, quo deferri possit venale, non expediat colere (hortos),” Varr. R. R. 1, 16, 3: “familia,” i. e. a gang of slaves for sale, Quint. 7, 2, 26.—
B. In partic.: vēnālis , is, m., a young slave offered for sale, Plaut. Aul. 3, 3, 4; id. Rud. 4, 3, 35; id. Trin. 2, 2, 51 al.; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Sen. Ben. 4, 13, 3; id. Ep. 80, 8; Hor. S. 1, 1, 47; Plin. 35, 17, 57, § 199; cf. Quint. 8, 2, 8.—Hence, Caesărī vēnāles (or as one word, Caesărĭvēnāles ), ium, m., a name given to the inhabitants of Castulo, in Spain, Plin. 3, 3, 4, § 25.—
II. Transf., that can be bought by bribes or presents, venal: “quae ipse semper habuit venalia, fidem, jus jurandum, veritatem, officium, religionem,” Cic. Verr. 2, 3, 62, § 144: “fidem cum proposuisses venalem in provinciā,” id. ib. 2, 2, 32, § “78: juris dictio,” id. ib. 2, 2, 48, § “119: multitudo pretio,” Liv. 35, 50, 4: “amicae ad munus,” Prop. 2, 16 (3, 8), 21: “cena,” Mart. 3, 60, 1: “animae,” Sil. 15, 500: “amici,” Lampr. Alex. Sev. 28.