previous next
vĕnĕrātĭo , ōnis, f. veneror,
I.the highest respect, reverence, veneration.
II. Transf., object., the quality that commands veneration, venerable character, venerableness (only post-Aug.): amici Alexandri ejus virtutis ac venerationis erant, ut singulos reges putares. Just. 13, 1, 10.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (15 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (15):
    • Tacitus, Annales, 15.74
    • Tacitus, Historiae, 1.10
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 28.60
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 2.1
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 1
    • Pliny the Younger, Epistulae, 1.10.6
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.17
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 10.9
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 12, 11.7
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 3.6.17
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 5.10.2
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 6.6.29
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 3.7.3
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 4.1.12
    • Valerius Maximus, Facta et Dicta Memorabilia, 4.6.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: