previous next
vīlĭco (villĭco ;
I.perf. and sup. perh. not found), āre, 1, v. n. and a.; and vīlĭ-cor , ātus sum, āri, 1., v. dep. vilicus.
I. Neutr.
A. To act as bailiff, overseer; to superintend (prop. of a country estate).
2. Form vincor: non vilicari, sed dominari mea est sententia, Pomp. ap. Non. p. 186, 2 (Com. Rel. v. 45 Rib.): “longe ab urbe vilicari, quo erus rarenter venit,id. ib. p. 186, 1: hic vilicor ante urbem: nunc rus eo, Turp. ap. Non. p. 186, 7 (Com. Rel. v. 82 Rib.).—
B. Transf., to live or reside in the country.
1. Absol.: in Arpinos jam ... explodam hominem, ut vilicetur, Afran. ap. Non. p. 186, 5.—
2. With adv. of place: ego nondum etiam hic vilicabar, Turp. ap. Non. p. 186, 7.—
3. With abl.: “vilicatus praediis,Aus. Ep. 22, 1.—
II. Act., to manage an estate, etc., as a bailiff, etc.: “possessionem maximam illam vilicabat,App. M. 8, p. 211, 20.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (1 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (1):
    • Cicero, De Republica, 5.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: