previous next
vĭrītim , adv. vir,
I.man by man, to each one separately, singly, individually (used only with distrib. numerals, never with card.; v. infra).
II. Transf., each by itself, singly, separately, individually (not in Cic.): “in universum de ventis diximus: nunc viritim incipiamus illos discutere,Sen. Q. N. 5, 7, 1; cf. Col. 1, 9, 6: “possum donare sapienti, quod viritim meum est,Sen. Ben. 7, 6, 2: “ex his, quae viritim ei serviunt,id. ib. 7, 7, 4: “dimicare,Curt. 7, 4, 33: “commonefacere beneficii sui,Sall. J. 49, 4: prompta studia, separately (with nondum aperta consensione), Tac. A. 3, 43: “legere terereque,Hor. Ep. 2, 1, 92.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Caesar, Gallic War, 7.71
    • Tacitus, Annales, 3.43
    • Tacitus, Annales, 1.8
    • Plautus, Pseudolus, 1.5
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 49
    • Suetonius, Tiberius, 76
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 6.22
    • Seneca, de Beneficiis, 7.6.2
    • Seneca, de Beneficiis, 7.7.4
    • Columella, Res Rustica, 1.9.6
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 7.4.33
    • Cicero, Brutus, 14.57
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: