I.to make faulty, to injure, spoil, mar, taint, corrupt, infect, vitiate (class., esp. in the trop. sense; syn.: corrumpo, noceo).
I. Lit.
A. In gen.: “dira lues quondam Latias vitiaverat auras,” Ov. M. 15, 626; cf.: “amnem salibus amaris,” id. ib. 15, 286: “ossa,” Cels. 8, 2: “corpora,” Ov. F. 6, 136: “oculos,” id. F. 1, 691: “facies longis vitiabitur annis,” id. Tr. 3, 7, 33: “ferramentum in opere,” Col. 11, 1, 20: “ova,” id. 8, 11, 5: “vina,” Hor. S. 2, 4, 54: “boves aliqua offensa,” Pall. 4, 12, 1.—
B. In partic., to violate a woman (cf.: violo, polluo): aliquam in occulto, Cato ap. Gell. 17, 13, 4: “virginem,” Ter. Eun. 4, 4, 37; id. Ad. 4, 5, 52; Suet. Aug. 71; Quint. 9, 2, 70 al.; cf.: “vitiati pondera ventris (sc. stupro),” Ov. H. 11, 37.—
II. Trop.: “comitiorum et contionum significationes sunt nonnumquam vitiatae atque corruptae,” falsified, Cic. Sest. 54, 115 Halm N. cr.: dies, to make void the nomination of a day for the census, id. Att. 4, 9, 1; cf.: “senatusconsulta arbitrio consulum supprimebantur vitiabanturque,” Liv. 3, 55, 13: “scripturas,” Dig. 50, 17, 94: auspicia, Messala ap. Gell. 13, 15, 4: “pectora limo malorum,” Ov. P. 4, 2, 18; cf.: “curis vitiatum corpus amaris,” id. ib. 1, 10, 3.