I.to shun, seek to escape, avoid, evade (class.; syn.: fugio, effugio).
I. Lit.: “tela,” Caes. B. G. 2, 25: “hastas, spicula,” Hor. C. 1, 15, 18: “lacum,” Caes. B. C. 2, 24 fin.: “rupem et puteum,” Hor. Ep. 2, 2, 135: “aequora,” id. C. 1, 14, 20: “forum,” id. Epod. 2, 7: “balnea,” id. A. P. 298: “sapiens, vitatu quidque petitu Sit melius, causas reddet tibi,” id. S. 1, 4, 115: “insidias,” Phaedr. 1, 19, 2: “periculosum lucrum,” id. 5, 4, 8: “vitataque traxit in arma,” Ov. M. 13, 39.—
II. Trop.
(α).
With acc.: “vitia,” Cic. Rep. 2, 5, 10; Hor. S. 1, 2, 24: “vituperationem,” Cic. Prov. Cons. 18, 44: “omnes suspitiones,” Caes. B. G. 1, 20 fin.: “periculum,” id. B. C. 1, 70: “mortem fugā,” id. B. G. 5, 20: “proditionem celeritate,” Sall. J. 76, 1: “culpam,” Hor. A. P. 267: “se ipsum,” to shun one's self, be tired of one's own company, id. S. 2, 7, 113: “impatientiam nauseae,” Suet. Calig. 23.—
(β).
With dat. (Plautin.): “infortunio,” Plaut. Curc. 2, 3, 19; id. Poen. prol. 25: “huic verbo,” id. Cas. 2, 2, 35: “malo,” Petr. 82.—
(γ).
With ne: “erit in enumeratione vitandum, ne, etc.,” Cic. Part. Or. 17, 60: “ne experiatur,” Cels. 2, 17.—