previous next
vĭtŭpĕro , āvi, ātum (
I.inf. vituperarier, Plaut. Most. 1, 3, 21), 1, v. a. vitiumparo, qs. to find fault, accuse of a fault; hence, transf., to inflict censure, to blame, censure, disparage, vituperate (class.; syn.: culpo, objurgo, damno).
II. In relig. lang., to render defective, to spoil an omen: “cur omen mihi vituperat?Plaut. Cas. 2, 6, 59 dub.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, For Lucius Murena, 29.60
    • Plautus, Casina, 2.6
    • Plautus, Miles Gloriosus, 3.1
    • Plautus, Mostellaria, 1.3
    • Cicero, On Oratory, 2.85
    • Cicero, De Republica, 3.35
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.28
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 2.1
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: