I.to spread among the multitude; to make general, common, or universal; to put forth to the world, publish (cf. publico).
I. In gen.: “morbos,” Liv. 3, 6, 3: “contagium in alios,” Curt. 9, 10, 1: “rem,” i. e. to let all share in, Liv. 2, 29, 7: “librum,” to publish, Quint. 1, prooem. § 7; Suet. Gram. 8.— “Mid.: vulgari cum privatis,” i. e. to confound one's self with, put one's self on a level with, Liv. 3, 35, 6.—
II. In partic.
A. To make known to all by words, to spread abroad, publish, divulge (cf. promulgo): jurgare coepit dicens, quae facis atque in vulgus vulgat, Varr. ap. Non. p. 230, 31: “vulgare aliquem vulgo,” Plaut. Mil. 4, 2, 44: “non quod ego vulgari facinus per omnes velim,” Liv. 28, 27, 10: “vulgatur rumor duas deesse tabulas,” id. 3, 34, 7: “dolorem verbis,” Verg. A. 10, 64: “haec atque talia vulgantibus,” Tac. A. 13, 7.—
B. In mal. part., to make common, mingle, confound, to prostitute: “ut ferarum prope ritu vulgentur concubitus plebis patrumque,” Liv. 4, 2, 6: “vulgato corpore,” id. 1, 4, 7: “pretio corpus,” Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 21.—
C. To name, call (poet.): “bosporon hinc veteres errantis nomine divae Vulgavere,” Val. Fl. 4, 420.—Hence, vulgātus (volg- ), a, um, P. d., general, ordinary, usual, common.
A. In gen.: “vulgatissimi sensus,” Quint. 2, 4, 28.—
B. In partic.
1. Commonly or generally known, notorious: “vulgatior fama est,” Liv. 1, 7, 2: “amores,” Ov. M. 4, 276: αὐλητρὶς illa vulgata, Quint. 7, 9, 4: “illud vulgatum, etc.,” id. 5, 10, 70; cf. id. 1, 5, 11.—
2. In mal. part., common, public: “vulgatissimae meretrices,” Suet. Dom. 22; cf.: “quis navis umquam in flumine publico tam volgata omnibus quam istius aetas fuit?” Cic. Har. Resp. 27, 59.—vulgātē (volg- ), notoriously; comp., Amm. 15, 3, 6, and id. 31, 3, 2 init.