adimō ēmī, ēmptus, ere
ad + emo, to take away, take from, deprive of: Multa ferunt anni commoda, Multa recedentes adimunt, H.: metum, T.: adimere aegritudinem hominibus, to free men from sorrow, T.: qui das adimisque dolores, H.: alcui civitatem, to deprive of civil rights: a Syracusanis quae ille dies reliquerat: Quid Caecilio dabit Romanus ademptum Vergilio? i. e. grant to Caecilius, yet deny to Vergil, H.: Qui adimunt diviti, rob, T.: adimam cantare severis, will forbid to write verses, H. — Of persons, to snatch away, carry off: hanc mihi adimet nemo, T.: puellas adimis leto, from death, H.: ademptus, dead, H.