annus ī, m
1 AC-, a year (orig. ten months, from Martius to December; after Numa, twelve): annos sexaginta natus es, T.: se annum posse vivere: ad annum octogesimum pervenire, N.: annos habere quattuor, to be four years old: anni fugaces, H.: piger, H.: anni breves, H.: initio anni, L.: anno exeunte: extremo anno, L.: proximus, S.: solidus, a full year, L.: gravis annis, with age, H.: pleno anno, at the close of, H. — In adverb. uses: anno senatum non habere, during a year, L.: maximam uno anno pecuniam facere: ter in anno, each year: ter et quater anno, H.: matronae annum eum luxerunt, a whole year, L.: faciendum est ad annum, a year hence: prolatae in annum res, for a year, L.: differs curandi tempus in annum? H.: provisae frugis in annum Copia, for a year, H.: in unum annum creati, for a single year, L.: inter tot annos, during so many years: per tot annos: per hos annos: arva per annos mutant, every year, Ta.: omnibus annis, every year, H.: omnes annos, perpetually, H.: post aliquot annos, some years later: abhinc duo annos, two years ago. — Meton., a season: nunc formosissimus annus, now the year is most beautiful, V.: pomifer, H. — The produce of the year: nec arare terram aut exspectare annum, Ta.—The age required for public office (see annalis): anno meo, i. e. as soon as I was eligible.—In astronomy: magnus, the period in which the signs complete a circuit.
