benīgnus adj. with comp.
bene+GEN-, kind, good, friendly, pleasing, favorable, benignant: animus in alqm, T.: numen, H.: oratio: benigniora verba, L. — Beneficent, obliging, liberal, bounteous: fortuna mihi, H.: benigniores quam res patitur: vini somnique benignus, a hard drinker and a lover of sleep, H.—Fruitful, fertile, copious, rich: vepres, H.: cornu, H.: ingeni Benigna vena est, H.: praeda, O.: messes terra benigna daret, Tb.