colōnus ī, m
COL-, a husbandman, tiller of the soil: optimus, parcissimus: Pauper ruris, H.: mandere vestros colonos, i. e. oxen, O.—A farmer, peasant: navīs suis colonis implere, Cs.: qui colonus habuit conductum fundum.—A settler, colonist: colonos novos ascribi: Chersonesum colonos mittere, N.: Tyrii tenuere coloni (urbem), V.: urbem Acrisioneis fundasse colonis, i. e. by bringing as settlers subjects of Acrisius, V.