damnō āvī, ātus, āre
damnum,
to adjudge guilty, condemn, convict
: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti,
i. e.
believe him guilty
, O.: causa damnata,
decided unfavorably
: contra edictum fecisse damnari: ambitūs
damnatus, Cs.: furti: eo crimine
damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus,
by public opinion
: de maiestate damnatus: damnatus, quod
praebuisset, etc., L.: ducent damnatum
domum,
will condemn and drag home
(as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam
sequi oportebat,
if convicted
, Cs. —
To sentence, doom
: capitis, Cs.: octupli damnari,
mulcted
: absentem capitalis poenae, L.:
falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus
aeris, i. e.
prosecuted by P., and fined
, L.: gladiatorum dare centum Damnati
paria, i. e.
bound by the will
, H.—
To condemn, blame, disapprove, reject
: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua
lumina,
the evidence of
, O.: consilium, Cu.—
To consecrate, devote, condemn as a sacrifice
: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With
voti
(poet. also
votis
),
to grant
one's
prayer
(and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum,
N.: ut damnarentur ipsi votorum,
L.: damnabis tu quoque votis (agricolas),
V.