dīgnus adj. with comp. and sup.
DEC-,
worthy, deserving, meritorious, deserved, suitable, fitting, becoming,
proper
: quod te dignumst facere, T.: vir maioribus suis dignissimus: adsentatio, quae ne libero quidem digna
est: O fons, Dulci digne mero, H.: quod
dignum memoriā visum, Cs.: quicquid dignum sapiente bonoque, H.: dicere Cinnā digna, V.: dignum
factis suis exitium invenit, S.: digna, quoi
committas mulierem, T.: videtur, qui
imperet, dignus esse: digna res est ubi tu nervos intendas tuos,
worth your utmost exertion
, T.: dignos esse, eorum agrum Bolanum esse
(i. e. ut eorum esset), L.: unā
perire, O.: concedere, Ct.: fuisse
coniunx, O.: amari, V.:
legi, H.: digna res visa,
ut simulacrum pingi iuberet, L.: quidquid
putabit dignum esse memoriae, Ph.: Di tibi id quod dignus es duint,
T.: amicus, dignus huic ad imitandum: si digna poena
pro factis eorum reperitur, S.: Dignum
praestabo me pro laude merentis, H.: causa, L.: dignior heres,
H.: dignas gratīs persolvere,
V.: digna gloria ruris, V.: id, cum ipse per se dignus putaretur, impetravit: ex malā
conscientiā digna timere,
just retribution
, S.: dici ut dignumst,
as is proper
, T.: quid minus est dignum quam videri,
etc.: rem minus aegre quam dignum erat tulisse, L.: serius
quam dignum populo
R. fuit: ut probae dignum est, O.: cum
auctoribus, quibus dignius credi est, L. — With
supin. abl.
: nihil dignum dictu, L.: digna relatu, O.: agere digna
memoratu, Ta.—As subst: nulla contumelia est, quam facit dignus: diligere non dignos:
exemplum ab dignis ad indignos transfertur, S.: dignis
ait esse paratus, i. e. (to help)
the deserving
, H.
