dīgredior gressus, ī, dep.
dis- + gradior,
to go apart, go asunder, separate, part, go away, depart
: Hos digrediens adfabar,
at parting
, V.: dein digrediens,
stepping aside
, S.: luna tum congrediens cum sole, tum
digrediens: Digredimur paulum, O.: numquam
est a me digressus: a parentibus, S.: ab
nuntiis, L.: ex eo loco,
Cs.: bello e tanto, V.: domo, S.: ambo in sua castra
digressi, S.: in urbem ad capessendos
magistratūs, Ta.—Fig.,
to go aside, deviate, depart
: nostro officio, T.: de causā: a causā.—
To digress
: ab eo, quod proposueris: unde huc digressi sumus: ab
epistulā digressa est oratio: Post hinc digressus iubeo, etc.,
V.
