disceptō āvī, ātus, āre
dis- + capto,
to decide, determine, judge, arbitrate, sit as umpire
: haec iuste: causam in foro dicere disceptante te: exercitu
disceptante, L.: inter populum et regem in
re praesenti, L.: eorum controversias: eos
ad disceptandum ad amicos vocare,
for arbitration
, L. —
To debate, dispute, discuss, strive
: erat non disceptando decertandum: cum palaestritis aequo
iure: de controversiis iure apud se potius quam inter se armis,
Cs.: de foederum iure verbis, L.:
de iure publico armis: si coram de condicionibus
disceptetur, Cs.: ut coram imperatore
disceptaretur, L.—Fig.,
to be at stake
: in uno proelio omnis fortuna rei p. disceptat.
