discō didicī, —, ere
DIC-,
to learn, learn to know, acquire, become acquainted with
: litteras: ius civile: dialectica ab aliquo: id de
me, T.: virtutem ex me, V.:
quae illi litteris, ego militando didici,
S.: per laborem usum militiae, S.:
omnīs crimine ab uno, V.: unde ius civile discatur: quae (artes) non sine otio discuntur: Pater esse
disce ab illis, T.: senatui parere: miseris
succurrere, V.: iustitiam et non temnere
divos, V.: Litavicum ad sollicitandos Aeduos
profectum, Cs.: nihil esse foedius
servitute: quid sit vivere, T.: hoc quam nihil sit:
quantum in Etruriā belli esset, L: Unde sit infamis,
O.: qui discunt,
pupils
, Cs.: illo discendi causā
proficisci,
to study
, Cs.: voluntas discendi: discebant fidibus
antiqui (sc. canere).—Poet., of things,
to be taught
: Nec discet mentiri lana colores, V.—
To study for acting, present, produce
(on the stage): has partīs, T.: Novas
(fabulas), T.
