diū adv. with comp. diūtius, and sup. diūtissimē
DIV-,
by day, all day
: diu noctuque,
continually
, S.—
All day, a long time, long while, long
: Haud diust, T.: diu
consultum: ad pedes iacuit: Ut docui te saepe diuque, H.:
diu atque acriter pugnatum est, Cs.:
nec diutius vixit quam locuta est: sustinere
impetūs, Cs.: ubi se diutius duci
intellexit,
put off indefinitely
, Cs.: paulum diutius abesse,
a little too long
, L.: neque illis diutius eā
(victoriā) uti licuisset, S.: (Cato) qui senex diutissime fuisset, Cs.: quam diutissime vivere: satis diu naturae vixi,
long enough
: cur tam diu loquimur?: tam diu, dum urbis moenibus
continebatur,
as long as
: ne tam diu quidem dominus erit, dum, etc.,
even long enough
, etc.: tecum fuit,
as long as
: numquam quicquam iam diu Mi evenit,
this long time
: audivimus hoc iam diu: Neque diu ... huc
commigrarunt,
long ago
, T.
