errō āvī, ātus, āre,
to wander, stray, rove, roam: cum
vagus et exsul erraret: non certis passibus, O.: circum villulas nostras: per urbem, L.—Pass
impers.: solis erratur in agris, V.—Of
things: quae (stellae) errantes nominarentur, planets: Stellae
sponte suā iussaene errent, H.: ubi
flexibus errat Mincius, V.: pulmonibus errat
Ignis edax, spreads, O.: extremus si quis super halitus
errat, flutters, V.: errantibus oculis,
wavering, V.: relegens errata retrorsus Litora, V.:
erratas dicere terras, O.—To miss the
way, lose oneself, go astray: qui erranti monstrat viam, Enn.
ap. C.: errare viā,
V.—Fig., to wander, stray at random: ne errare cogatur
oratio: errans sententia: dubiis adfectibus errat, O.: ne tuus erret honos, be in doubt, O.—To be in
error, err, mistake, go wrong, go astray: de nostris
verbis, T.: totā viā, T.:
non totā re, sed temporibus: procul, S.:
valde: cum Platone: errare, si sperent, etc., Cs.:
te errantem persequi, S.: errans
in ahenos fetūs natura, producing monsters, L.: Teneo quid erret, T.: errabant
tempora, in chronology, O.— Pass impers.: si fuit errandum, O.: si erratur in
nomine: et in cognomine erratum sit, L.
