exitium ī (gen plur. exitiūm, Enn. ap. C.), n
ex + 1 I-,
destruction, ruin, hurt, mischief
: dignum factis (tuis), T.: urbis: vitae,
end
, S.: Unius miseri, V.:
omnibus meis exitio fuero,
the cause of ruin
, O.: Exitio dedi Thoona, O.:
Exitium superabat opem,
destructive power
, O.: Exitium est avidum mare nautis,
H.: civitatum adflictarum extremi exitiorum
exitūs: res Exitiis positura modum, V.