exitus ūs, m
ex + 1 I-,
a going out, going forth, egress, departure
: omni exitu interclusi, Cs.:
hominum exitūs adservare, Cs.:
ne exitus inclusis ab urbe esset, L.—
A way of egress, outlet, passage
: angustus portarum, Cs.: de multis nullus, Iu.: insula
exitūs maritimos habet: septem e domo,
L.—Fig.,
a way out, end, close, conclusion, termination
: orationis: adducta ex exitum quaestio est:
magnarum initia rerum facilem exitum habuerunt, Cs.: casūs habent in exitu similīs (verba): Hinc omne
principium, huc refer exitum, H.: in exitu iam annus
erat, L.: oppugnationis, Cs.:
fabulae,
catastrophe
: vitae, N.: tristīs exitūs habuit consulatus: causae, quae plurimos
exitūs dant ad eius modi degressionem, i. e.
opportunities. —End of life, end, death
: Caesaris: hic exitus illum tulit, etc.,
V.: saevus, Iu.: bonos exitūs habere.—
A means, method, way, device, solution
: exitus ab utroque datur regi: defensionis.—
An issue, result, event
: incertus belli: huius diei: de exitu rerum
sentire, Cs.: futuri temporis,
H.: spei,
accomplishment
, L.: sine exitu esse,
without result
, L.: ingens, V.:
meliores habere exitūs: (fortuna) Belli secundos
reddidit exitūs, H. — Prov.: Exitus
acta probat,
the event justifies the deed
, O.
