gēns gentis, f
GEN-,
a race, clan, house
(of families having a name and certain religious rites in common): Minucia:
clarissima Corneliorum, S.: patres maiorum gentium:
minorum gentium patres, L.: gentis
enuptio,
the right of marrying out of her gens
, L.: periurus, sine gente, i. e.
of no family
, H.: maiorum gentium di,
of the highest rank
: dii minorum gentium,
of the inferior orders
: maiorum gentium Stoicus, i. e.
eminent.—A descendant, offspring, representative
: deūm gens, Aenea, V.; cf.
heroës, deūm gens, Ct.: (equos) in spem submittere gentis, V.—
A tribe, brood, crew
: ista Clodiana.—
A race, species, breed
: human<*>, C.,
H.: haec (i. e. volpes), O.—
A race, tribe, people
: eiusdem gentis (esse): Suebi, quorum non una
gens, Ta.: exterae gentes: exercitus compositus
ex variis gentibus, S.: Nerviorum,
Cs.: oppidum Thessaliae, quae gens miserat,
etc.,
community
, Cs.: omnes eius gentis cives,
N.: ius gentium: ubicumque terrarum et gentium,
in the world
: ubinam gentium sumus?
on earth
: nusquam gentium, T.: tu autem longe gentium,
far away in the world
: minime gentium,
by no means
, T.— Plur,
foreign nations, foreigners
: duretque gentibus amor nostri, Ta.—
A region, country
: qui Cataoniam tenebat: quae gens iacet, etc.
