līs lītis (old form stlīs, stlītis), f
a strife, dispute, quarrel, altercation: Lites inter eos maxumae, T.: aetatem in
litibus conterunt: adhuc sub iudice lis est, H.: inter
vos componere lites, V.: de terrae nomine,
O.: exemplum litem quod lite resolvit, solves a difficulty
by raising another, H.— In law, a suit, action, process, litigation,
controversy: Litīs sequi, T.: in inferendis litibus: litem contestari: orare: secare, H.: arbitri, qui litem aestument, assess damages, Cs.: aestimatio litium: in litibus aestimandis, suits for damages:
lis capitis, a capital charge: litem
tuam facere, i. e. plead for yourself.—The subject of an action,
matter in dispute: quanta summa litium fuisset: lites severe
aestimatae: quo minus secundum eas tabulas lis detur, non recusamus: in suam rem
litem vertere, L.: interceptor aliaenae
litis, L.