loquor cūtus (quūtus), ī, dep.
4 LAC-,
to speak, talk, say, tell, mention, utter
: male, T.: mihi sane
bene loqui videtur: Latine: aliā linguā: pro alquo: apud
imperitos,
before
: advorsum hunc,
before him
, T.: cum prole, O.: horribile est, quae loquantur: ne singulas loquar
urbīs,
mention
, L.: pugnantia,
to contradict oneself
: proelia, H.: quem
tuum negotium agere loquebantur.—
To talk of, speak about, have ever on the lips
: semper Curios: nil nisi classīs: reges atque
tetrarchas, Omnia magna, H.: de magnis
maiora, Iu.—Plur. with indef
subj., they say, it is said, they talk of, the talk is of
: hic mera scelera loquuntur: Iuppiter, hospitibus nam te
dare iura loquuntur, V.—Fig.,
to speak, declare, show, indicate, express clearly
: oculi mimi, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur:
ut consuetudo loquitur,
as is usually said
: cum chartā dextra locuta est,
has written upon it
, O.—
To rustle, murmur
: pini loquentes, V.
