metus ūs (old gen. metuis, T., C.; dat. metu, V., Ta.), m
fear, dread, apprehension, anxiety
: animus commotust metu, T.: in
metu esse, be fearful: mihi unum de malis in metu
est, a subject of fear: metum habere, be afraid:
concipere, O.: in futurum metum
ceperunt, L.: facit Graecis turba metum, puts
in fear, O.: Germanis metum inicere, Cs.: metu territare, alarm greatly, Cs.: metus
omnīs invadit, S.: ademptus tibi,
removed, T.: hunc remove metum . . . exonera civitatem
metu, take away . . . relieve, L.: metum Siciliae deicere:
metūs Tradam ventis, H.: Solve
metūs, away with, V.: praesentis
exiti: dictatoris: ne popularīs metus invaderet parendi sibi, S.: Caesaris rerum, for Caesar's fortune, H.: quod senatui metum iniecit, ne, etc., L.: Quantum
metuist mihi, videre, etc., T.: metus ab
cive, L.: poenae a Romanis, L.: pro universā re p., L.: laurus
multos metu servata per annos, awe, V.: mens trepidat
metu, H.—A terror, alarm, cause of fear: loca
plena metūs, O.: nihil metūs in
voltu, Ta.: nulli nocte metūs,
Iu.—Person., the god of fear, V.