negō āvī, ātus, āre
3 AG-,
to say no, deny, refuse
(opp. aio): Negat quis? nego. ait? aio, T.: Diogenes ait, Antipater negat: nunc aiunt, quod tunc negabant: non facile Gallos
Gallis negare potuisse, Cs.: negant quicquam
esse bonum, nisi, etc.: damnare negatur hanc Venerem pietas,
O.: casta negor (sc. esse),
they say I am not
, O.: negat se Numidam pertimescere, virtuti
suorum credere (sc. ait), S.—A second negation does
not destroy the first: negat ne suspicari.—
Not to assent, deny
: factum est; non nego, T.: omnia, quae certa non erunt, pro certo negato: negaturum aut me pro M.
Fulvio, aut ipsum Fulvium censetis?
L.: mitto enim domestica, quae negari possunt,
i. e.
the proof of which can be suppressed
: negare non posse, quin rectius sit, etc., L.—
Not to consent, deny, refuse
: invitatus ad haec negabit,
will decline
, Iu.: (oscula), H.: victum, V.: numquam reo cuiquam
tam praecise negavi, quam hic mihi: postquam id obstinate sibi negari
videt, Cs.: negat quis carmina Gallo?
V.: mea dicta demittere in aurīs,
V.: Ire, O.: adulescenti negare, quin eum arcesseret, N.: uxorem ut ducat orare occipit . . . Ille primo se negare,
refuse
, T.: Poma negat regio, i. e.
does not produce
, O.: pars ventis vela negare, i. e.
furl
, O.
