nōlō nōluī, —, nōlle
ne+volo,
to wish . . . not, will . . . not, not to wish, to be unwilling
: (mulieres) Nolunt, ubi velis; ubi nolis, cupiunt
ultro, T.: etiam si nolint: pluribus
praesentibus eas res iactari nolebat, Cs.: nollet carmine quemquam Describi, H.: nolo
vincat: nollem dixissem: nolo plura: nolo ego istam in te modestiam,
L.—Imper., with an inf: noli putare,
do not believe
: nolite, iudices, existimare, etc.: noli vexare,
Iu.: nolite velle
(pleonast.).—Followed by a negative, which continues the negation:
nolui deesse ne tacitae quidem flagitioni tuae: nolle successum, non patribus, non
consulibus, L.—In the phrase, nollem factum,
I am sorry for it
, T.—Ellipt.: nollem (sc. factum), T.: sed nolo pluribus (sc. verbis rem exsequi), L.:
videbis, si erit, quod nolim, arcessendus, ne, etc.,
and may heaven forbid it
.—With a negative,
to be willing, have no objection
: cum se non nolle dixisset.—
To wish ill, be adverse
: cui qui nolunt, iidem, etc.
