oportet uit, ēre, impers.
ob+2 PAR-, it is necessary, is proper, is becoming, behooves: Aufer mi ‘oportet,’ none of your ‘oughts,’ T.: est aliquid, quod non oporteat, etiam si licet: alio tempore atque oportuerit, Cs.: cum subvenire communi saluti oporteret: oportet habere, Iu.: tamquam ita fieri non solum oporteret, sed etiam necesse esset: oportere decreta rescindi, S.: damnatum poenam sequi oportebat, ut, etc., the punishment was to be, Cs.: hoc fieri et oportet et opus est: adulescenti morem gestum oportuit, T.: pecunia, quam his oportuit civitatibus dari, that was to be given: mansum oportuit, he ought to have stayed, T.: multa oportet discat atque dediscat: valeat possessor oportet, H.: ut familia Tulli concidi oportuerit.
