percontor or percūnctor ātus, ārī, dep.
per+contus, to search with a pole; the
form percunctor was suggested by a mistaken etymology from cunctus,
to ask particularly, question strictly, inquire, interrogate, investigate
: percontando elicere opinionem: Sed quos perconter
video, T.: Porum an verum esset,
Cu.: nutricem, quid hoc rei sit,
L.: tu numquam mihi percontanti aliquid
defuisti: ex aniculā quanti aliquid venderet: ex his scribis quid
velint: pauca percunctatus de statu civitatis, S.: eam
quoque esse quae percunctari vellet,
of her too he wished to ask some questions
, L.: meum si quis te percontabitur
aevum, H.: percontari Patrona causam
consilii, Cu.