placidus adj. with comp. and sup.
PLAC-,
gentle, quiet, still, calm, mild, peaceful, placid
: homo: eum placidum reddidi,
pacified him
: ingenium, S.: lumen, H.: amnis, O.:
senectus: oratio: mors, V.: somnus, O.: placidior
Rhenus, Ta.: nihil illis placidius, aut quietius
erat, L.: placidissima
pax.—Plur
n
. as subst: ut placidis coëant
inmitia, i. e.
tame creatures
, H.