plācō āvī, ātus, āre
PLAC-,
to quiet, soothe, assuage, allay, appease
: aequora, O.: ventos
sanguine, V.: Plutona tauris,
try to propitiate
, H.: (Fidenas) beneficiis,
L.: iram deorum donis: numen deorum, Cs.—
To reconcile, conciliate, placate
: Iugurtham, S.: te
sibi: Hannibalem filio meo, L.: alquos rei
p.: Invidiam,
conciliate
, H.: fac illa ut placetur nobis,
T.: tanta iniquitas, ut placari populo
R. non possent?: numquam animo placari potuit in eum,
be reconciled
, N.: homo et sibi ipse placatus,
at peace with himself
.