plangō ānxī, anctus, ere
PLAG-,
to strike, beat
: victima planget humum, O.: Nunc nemora plangunt (austri), V.: Laqueis . . . Crus ubi commisit volucris, Plangitur,
beats with its wings
, O.—
To beat in lamentation
: femina: laniataque pectora plangens (i. e. ita,
ut lanientur), O.: Planguntur matres,
beat themselves in agony
, O.—
To lament aloud, wail
: planxere sorores Naides, O.: plangentia agmina, V.: plangentis
populi derisor, Iu. —
To bewail, lament for
: virtutes quas neque plangi fas est,
Ta.: maiore tumultu Planguntur nummi quam
funera, Iu.