pōscō popōscī, —, ere, inch.
PREC-,
to ask urgently, beg, demand, request, desire
: Impius es cum poscis, ait: sed pensio clamat,
Posce,
beg
, Iu.: Fauno immolare, Seu poscat agnā
sīve malit haedo,
if he require it
, H.: argentum: pugnam, L.:
peccatis veniam, H.: accusant ei, quos populus poscit,
demands for punishment
: dictatorem reum,
require the prosecution of
, L.: ego poscor Olympo,
it is I that Olympus summons
, V.: tua numina,
invoke
, V.: abs te litteras: parentes pretium pro
sepulturā liberūm poscere: non ita creditum Poscis Quintilium
deos, H.: Quid dedicatum poscit Apollinem
Vates?
H.: gravidae posceris exta bovis,
they ask you for the entrails
, O.: poscor meum Laelapa,
they demand of me
, O.: Parilia poscor, O.:
poscimus, ut cenes civiliter, Iu.: poscat sibi fabula credi, H.: Esse
sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus, O.: poscunt maioribus poculis (sc. bibere),
challenge with larger goblets
.—Of things,
to make necessary, demand, require, need, call for
: quod res poscere videbatur, Cs.:
quod negotium poscebat, S.: terrae semina poscunt, V.