praepediō īvī, ītus, īre
prae+pes,
to entangle, shackle, fetter
: praepeditis Numidarum equis, Ta.—
To hinder, embarrass, obstruct, impede
: sese praedā,
hamper themselves
, L.: omnīs (bonas artīs)
avaritia praepediebat, S.: dicere
incipientem cum lacrimae praepedissent, L.: dextrae praepedit orsa tremor, O.: verba
sua, i. e.
stammering
, Ta.: praepeditus Germanias premere,
hindered from
, Ta.