prīscus adj.
for * prius-cus; PRO-,
of former times, of old, olden, ancient, primitive, antique
: viri: prisci illi, quos cascos appellat Ennius:
tempus, O.—Plur
m
. as subst,
the ancients, men of old
: cum colerent prisci agros, O.—
Old-fashioned, ancient, venerable
: gens mortalium, H.: Pudor, H.: priscos deos precatus,
O.: acumen, Iu.: fides, V.—
Former, previous
: quid si prisca redit Venus?
H.: nomen, O.—
Old-fashioned, strict, severe
: Cato, H.