prīvātus adj.
P. of privo,
apart from the State, peculiar, personal, individual, private
: nihil privati agri, Cs.: census, H.: res quae ipsius erant
privatae,
private property
.—Of persons,
not in official life, private, out of office
: privatus et captus, Cs.: privato viro imperium extra ordinem dare,
to a private citizen
: Bibulus ex iis, qui privati sunt. —As
subst
m., a man in private life, citizen
(opp. magistratus): Scipio Gracchum privatus interfecit: neque sibi privatos
posse obstare, L.: Consilium
dedim<*>s Sullae, privatus ut altum Dormiret, Iu.:
privati hominis nomen supra principis attolli,
Ta.—Of things,
retired, private, apart from the public
: aedificia,
isolated
, Cs.: vita,
withdrawn from State affairs
.—As subst
n., privacy, retirement, private property
: in privato animadvertere in eas,
administer discipline in private
, L.: quas (tabernas) vendidit in
privatum,
for private use
, L.: (deiectus) sive de privato sive de
publico,
private or public land
: tributum ex privato conferre,
from private property
, L.