prōcumbō cubuī, cubitum, ere
CVB-,
to fall forwards, sink down, fall prostrate
: Gallis ad pedes<*> ne cogerentur,
etc., Cs.: genibus, O.: in vestibulo curiae, L.: in
genua, Cu.: Coroebus Penelei dextrā
Procumbit, V.: certamine summo,
bend to their oars
, V.—
To lean forward, bend down, sink, be beaten down, be broken down, fall
: frumenta imbribus procubuerant, i. e.
were beaten down
, Cs.: ne gravidis procumbat culmus
aristis, V.: (domus) in domini procubuit
caput,
fell in upon
, O.: agger in fossam procubuit,
L.—Fig.,
to fall, be ruined
: res procubuere meae, O.—
To extend, spread, lie
: planities sub radicibus montium procumbit,
Cu.